เป้าหมายทางการตลาด คืออะไร

การกำหนดตลาดเป้าหมาย

การกำหนดตลาดเป้าหมายเป็นขั้นตอนสำคัญในกระบวนการการตลาด เนื่องจากมันช่วยให้ธุรกิจสามารถโฟกัสและปรับแผนการตลาดของตนให้เหมาะสมกับกลุ่มผู้บริโภคที่มีความสนใจและความต้องการที่เฉพาะเจาะจงมากที่สุด ดังนั้น, การกำหนดตลาดเป้าหมายทำให้ธุรกิจสามารถทำให้การตลาดของตนมีผลสำเร็จมากขึ้น. นี่คือขั้นตอนที่สำคัญในการกำหนดตลาดเป้าหมาย:

1. วิเคราะห์ตลาดทั่วไป (Market Analysis): ทำการศึกษาและวิเคราะห์ตลาดทั่วไปเพื่อเข้าใจแนวโน้ม, ขนาดของตลาด, และความต้องการของลูกค้า. การวิเคราะห์นี้ช่วยให้คุณได้ภาพรวมของตลาดทั่วไปและต้นทุนการดำเนินการ.
2. ระบุกลุ่มเป้าหมาย (Identify Target Audience): ระบุกลุ่มเป้าหมายที่ต้องการโฟกัส เข้าใจความต้องการ, ความสนใจ, และพฤติกรรมของกลุ่มเป้าหมาย. นี้จะช่วยให้คุณสามารถสร้างกลยุทธ์การตลาดที่เข้มแข็งและเป็นไปตามที่ตลาดต้องการ.
3. วิเคราะห์การแข่งขัน (Competitive Analysis): ทำการวิเคราะห์ธุรกิจและผลิตภัณฑ์หรือบริการที่เป็นคู่แข่งขัน เพื่อเข้าใจความแข็งแกร่ง, จุดเด่น, และจุดอ่อนของคู่แข่ง.
4. กำหนดวัตถุประสงค์ (Set Objectives): กำหนดวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนและทำได้มีการวัดผล. วัตถุประสงค์ที่เหมาะสมทำให้คุณสามารถปรับแผนการตลาดของคุณตามผลการวัดได้.
5. เลือกกลยุทธ์การตลาด (Choose Marketing Strategies): เลือกกลยุทธ์การตลาดที่เหมาะสมกับกลุ่มเป้าหมายของคุณ. นี้อาจรวมถึงการใช้สื่อสารออนไลน์, การโฆษณา, การตลาดผ่านสังคมออนไลน์, หรือกลยุทธ์การตลาดทางออฟไลน์.
6. วางแผนการกระทำ (Action Plan): กำหนดแผนการกระทำที่เป็นไปได้และเป็นระยะเวลา เพื่อให้วัตถุประสงค์ของคุณถูกทำให้สำเร็จ.
7. วัดและประเมินผล (Measure and Evaluate): วัดและประเมินผลการตลาดของคุณตามวัตถุประสงค์ที่กำหนด. นี้ช่วยให้คุณสามารถปรับแผนการตลาดของคุณต่อไปตามผลการวัดได้.

การกำหนดตลาดเป้าหมายเป็นกระบวนการที่ต้องทำอย่างรอบคอบเพื่อให้สามารถเข้าใจลึกลงไปในตลาดและทำให้กลยุทธ์การตลาดของคุณเป็นไปตามที่ตลาดต้องการ

การกำหนดเป้าหมายทางการตลาดเป็นกระบวนการสำคัญที่ช่วยให้ธุรกิจหรือองค์กรกำหนดแนวทางและจุดมุ่งหมายในกิจกรรมทางการตลาดของตนเอง เป้าหมายทางการตลาดมักจะเชื่อมโยงกับเป้าหมายรายได้และกำไรของธุรกิจ และมุ่งหน้าที่พัฒนาแผนการตลาดและกิจกรรมเพื่อให้บรรลุเป้าหมายนั้น นอกจากนี้ยังมีบทบาทสำคัญในการช่วยให้บริษัทกำหนดเส้นทางการเติบโตของตนเอง นี่คือขั้นตอนสำคัญในการกำหนดเป้าหมายทางการตลาด:

1. การวิเคราะห์สถานการณ์: การเริ่มต้นโดยการทำการวิเคราะห์สถานการณ์ในตลาดที่บริษัทกำลังเป็นส่วนหนึ่ง นี่คือขั้นตอนที่ต้องการการสำรวจข้อมูลเกี่ยวกับลูกค้าเป้าหมาย ตลาดโดยรอบ และคู่แข่ง เพื่อเข้าใจเฉพาะกิจและโอกาสของตลาด การวิเคราะห์ SWOT (ความแข็งแกร่ง, ความอ่อนแอ, โอกาส, และอุปสรรค) เป็นเครื่องมือที่ช่วยในการจัดการข้อมูลนี้
2. กำหนดเป้าหมายระยะสั้นและระยะยาว: บริษัทควรกำหนดเป้าหมายทางการตลาดที่มีความเป็นระยะสั้นและระยะยาว เป้าหมายระยะสั้นอาจเกี่ยวกับการเพิ่มยอดขายในปีนี้ ในขณะที่เป้าหมายระยะยาวอาจเกี่ยวกับการครอบครองตลาดในระยะ 5 ปี การกำหนดเป้าหมายนี้ควรจะสอดคล้องกับวิสัยทัศน์และพันธกิจของบริษัท
3. กำหนดเป้าหมายระบบเศรษฐกิจ: เป้าหมายทางการตลาดควรสอดคล้องกับเป้าหมายทางเศรษฐกิจขององค์กร ซึ่งสามารถเรียกว่า “ส่วนใหญ่” ซึ่งแสดงถึงรายได้และกำไรที่ต้องการบริษัทให้ได้ในวันสุดท้ายของระยะเวลา
4. กำหนดเป้าหมายทางการตลาดเฉพาะ: การกำหนดเป้าหมายทางการตลาดควรเป็นเฉพาะที่มีความชัดเจน โดยระบุผลผลิตที่ต้องการขาย ลูกค้าเป้าหมาย และตลาดที่ต้องการเข้าถึง
5. วัดและติดตามความสำเร็จ: ควรกำหนดตัวชี้วัดที่ชัดเจนเพื่อวัดความสำเร็จในการบรรลุเป้าหมายทางการตลาด ตัวชี้วัดนี้อาจเป็นยอดขาย, ความพึงพอใจของลูกค้า, หรือความรู้สึกแบรนด์ของลูกค้า และต้องติดตามตัวชี้วัดเหล่านี้เป็นประจำเพื่อให้ทราบว่าบรรลุเป้าหมายหรือไม่

การกำหนดเป้าหมายทางการตลาดเป็นขั้นตอนสำคัญในการสร้างแผนการตลาดที่เป็นประสบความสำเร็จ โดยช่วยให้บริษัทมีทิศทางและยึดมั่นในการปฏิบัติงานในอนาคต มันเป็นกระบวนการที่ต้องพิจารณาและปรับปรุงอย่างต่อเนื่องเพื่อให้เข้ากับสภาพการตลาดเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ

โรคผื่นภูมิแพ้ผิวหนัง พบได้ในเด็กเล็กมากกว่าผู้ใหญ่ วันนี้ มีเกร็ดความรู้ พร้อมคำแนะนำเมื่อลูกน้อยเป็นผื่นภูมิแพ้ผิวหนังมาฝากคุณพ่อคุณแม่ค่ะ เพราะหากไม่รีบรักษาอาการตั้งแต่เนิ่น ๆ อาจเรื้อรังและไม่หายขาด แต่หากดูแลอาการอย่างใกล้ชิดลูกน้อยก็จะดีขึ้นค่ะ พร้อมแล้วเราไปดูวิธีรักษาและป้องกันให้ลูกน้อยห่างไกลโรคผื่นภูมิแพ้ผิวหนังจากนิตยสาร รักลูก กันเลยค่ะ

หากสังเกตเห็นว่าลูกมีผื่นที่ผิวหนัง มีอาการคันเป็น ๆ หาย ๆ หรือผิวหนังมีการเปลี่ยนแปลงบริเวณที่เป็นผื่น ควรรีบพาไปพบแพทย์ เพราะลูกอาจเสี่ยงเป็นผื่นภูมิแพ้ผิวหนังเรื้อรัง รวมทั้งติดเชื้อแบคทีเรีย หรือเชื้อไวรัสบริเวณผื่นภูมิแพ้ผิวหนังได้

สาเหตุผื่นภูมิแพ้ผิวหนัง
โรคผื่นภูมิแพ้ผิวหนัง หรือ atopic dermatitis เป็นโรคผิวหนังอักเสบเรื้อรังจากพันธุกรรมและสภาพแวดล้อม มักพบในเด็กเล็กมากกว่าผู้ใหญ่ร้อยละ 50 โดยมักมีอาการในขวบปีแรกร้อยละ 85 และอีกร้อยละ 20 มีอาการเรื้อรังต่อจนถึงเป็นผู้ใหญ่

ผื่นภูมิแพ้ผิวหนังแบ่งเป็น 3 ระยะ ได้แก่ ระยะเฉียบพลัน กึ่งเฉียบพลัน และเรื้อรัง โดยลักษณะของผื่นและการกระจายของผื่นจำเพาะตามวัย เช่น ในเด็กเล็กแรกเกิด – 2 ปี จะพบบริเวณใบหน้า ซอกคอ ด้านนอกของแขนและขา ส่วนเด็กโตพบผื่นบริเวณแขนขา เนื่องจากเป็นโรคที่เรื้อรัง และอาการแสดงคล้ายกับผื่นในโรคผิวหนังอีกหลาย ๆ โรค

ตรวจวินิจฉัยตามความรุนแรงของโรค
การวินิจฉัยโรคคุณหมอจะเลือกการตรวจทางห้องปฏิบัติการ โดยพิจารณาอายุ ประวัติการเริ่มมีผื่น ระยะเวลาที่เป็นผื่น การเกิดผื่นซ้ำ และปัจจัยทางสิ่งแวดล้อม ดังนี้
1. การทดสอบทางภูมิแพ้ จะเลือกตรวจในรายที่สงสัยว่ามีประวัติผื่นกำเริบหรือแย่ลง เมื่อได้รับสารก่อภูมิแพ้ในอากาศ เช่น ไรฝุ่น ขนจากสัตว์เลี้ยง ต้นไม้ก่อภูมิแพ้ในอากาศ เช่น ไรฝุ่น ขนจากสัตว์เลี้ยง ต้นไม้ ต้นหญ้า ละอองเกสรดอกไม้ โดยทดสอบทางผิวหนัง (skin prick test) และตรวจด้วยการเจาะเลือด

2. การทดสอบการแพ้อาหาร ส่วนใหญ่โรคผื่นภูมิแพ้ผิวหนังที่มีประวัติสัมพันธ์กับการแพ้อาหารมักพบในทารก หรือช่วงขวบปีแรก โดยเฉพาะการแพ้โปรตีนนมวัว อาการอาจเกิดได้หลังกินหรือสัมผัสนมวัวทันที หรือไม่เกิน 2 ชั่วโมง ทั้งอาจมีอาการร่วม เช่น อาเจียน ถ่ายเหลว มีน้ำมูกเป็น ๆ หาย ๆ หายใจดัง มีผื่นลมพิษ ซึ่งการวินิจฉัยที่ดีที่สุดคือการทดสอบการแพ้อาหารโดยการกิน (Gold standard) สังเกตอาการผิดปกติหลังกินอาหารชนิดนั้น ๆ อาจทำร่วมกับการส่งเลือดตรวจวิเคราะห์ทางห้องปฏิบัติการ

การรักษาและป้องกัน
หากได้รับการวินิจฉัยโรคแล้ว คุณหมอจะรักษา โดยมีเป้าหมายให้ลูกน้อยมีผื่นลดลง และมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ดังนี้
1. ให้กินนมแม่อย่างน้อย 6 เดือน โดยมีการวิจัยระบุว่า การให้นมแม่เพียงอย่างเดียวอย่างน้อย 6 เดือนแรกของชีวิตลูก ช่วยลดอุบัติการณ์ของโรคผื่นภูมิแพ้ผิวหนังได้ โดยเฉพาะในรายที่สงสัยว่าแพ้โปรตีนนมวัว เนื่องจากนมแม่มีสารอาหารต่าง ๆ ที่ช่วยสร้างสารภูมิคุ้มกันหลาย ๆ ชนิดให้ทารก

2. รักษาด้วยการดูแลความสะอาด
ควรอาบน้ำให้ลูกด้วยผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดทุกครั้ง ปัจจุบันมีโรคติดเชื้อชนิดใหม่ ๆ และพบอัตราของเชื้อดื้อยาสูงขึ้น โรครุนแรงขึ้น รวมทั้งการติดเชื้อไวรัสและเชื้อแบคทีเรียบางตัวยังไม่มียารักษา เด็กเล็กระบบภูมิคุ้มกันยังไม่ดีพอ การล้างมือบ่อย ๆ และอาบน้ำด้วยผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดจึงจำเป็น แต่ควรเลือกใช้ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด หรือครีมอาบน้ำที่อ่อนโยนสำหรับผิวแพ้ง่าย ที่สำคัญไม่ควรอาบนานเกิน 10 นาที และเลี่ยงการอาบน้ำร้อนให้ลูกน้อย

ใช้สารเพิ่มความชุ่มชื้นที่ผิวหนัง เช่น ครีม โลชั่น น้ำมัน และขี้ผึ้ง ที่ไม่มีน้ำหอมหรือสารเคมี ควรใช้หลังอาบน้ำอย่างน้อยวันละ 2 ครั้ง และบ่อยเท่าที่ต้องการ รวมถึงการสวมเสื้อผ้าที่ระบายอากาศได้ง่าย เช่น ผ้าฝ้าย การเลี่ยงจากการสัมผัสสารระคายเคืองจะช่วยทำให้อาการลูกดีขึ้นได้เร็ว

3. รักษาด้วยการใช้ยา
ใช้ยาสเตียรอยด์ จัดเป็นยาที่มีประสิทธิภาพในการรักษา และราคาถูก แต่การทายาสเตียรอยด์นาน ๆ อาจมีผลข้างเคียงจากยาได้ เช่น ผิวหนังบางลง แตกลาย หลอดเลือดขยาย ขนขึ้นบริเวณที่ทายา กดการทำงานของต่อมหมวกไต หากทาบริเวณเปลือกตาเป็นเวลานาน ๆ อาจทำให้เป็นต้อกระจกหรือเป็นต้อหินได้ ที่สำคัญยังส่งผลให้ลูกมีพัฒนาการการเจริญเติบโตช้าลงด้วย

ยาฆ่าเชื้อแบคทีเรีย เมื่อมีการติดเชื้อแบคทีเรียแทรกซ้อน จะรักษาโดยใช้ยาทาภายนอก ไม่แนะนำให้กินยาปฏิชีวนะต่อเนื่องเป็นระยะเวลานาน

ยาแก้แพ้กลุ่มแอนติฮีสตามีน เนื่องจากอาการคัน อาจรบกวนเวลานอน ทำให้ลูกนอนหลับไม่สนิทในช่วงกลางคืน และหากเป็นลูกวัยเรียนก็ส่งผลให้ลูกเรียนหนังสือได้ไม่เต็มที่ ซึ่งการกินยากลุ่มแอนติฮีสตามีนจะช่วยบรรเทาอาการคันที่เกิดขึ้นได้ นอกจากนี้อาจมีการรักษาด้วยการฉายแสง และให้ยากดภูมิคุ้มกันร่วมด้วย

Wet wrap ใช้รักษาในรายที่มีผื่นรุนแรงและดื้อต่อการรักษา หรือในรายที่มีการกำเริบของโรคอย่างเฉียบพลัน เน้นเด็กอายุ 6 เดือนขึ้นไป ทำโดยทาสารให้ความชุ่มชื้นและสเตียรอยด์หลังอาบน้ำ และพันด้วยผ้านุ่มที่ชุ่มด้วยน้ำเกลือในชั้นแรก และทับด้วยผ้าแห้ง จากนั้นเปลี่ยนผ้าชั้นแรกที่ชุบด้วยน้ำเกลือทุก 2-3 ชั่วโมง ในช่วงกลางวัน ซึ่งหากพบว่ามีอาการข้างเคียงต้องรีบพาไปพบแพทย์

ผื่นภูมิแพ้ผิวหนังมีลักษณะการดำเนินโรคแบบเรื้อรัง แต่มีความรุนแรงแตกต่างกันในเด็กแต่ละคน หากดูแลผิวหนังและเลี่ยงการสัมผัสสิ่งกระตุ้นที่ทำให้เกิดผื่น ร่วมกับติดตามการรักษากับแพทย์อย่างใกล้ชิด จะช่วยให้อาการดีขึ้นเรื่อย ๆ และมีโอกาสที่โรคจะหายขาด

วิธีเลือกชุดไปงานแต่ง

การเลือกชุดสำหรับงานแต่งงานเกี่ยวข้องกับการพิจารณาปัจจัยหลายประการเพื่อให้แน่ใจว่าคุณดูดีที่สุดและรู้สึกดีที่สุด นี่คือเคล็ดลับที่จะช่วยคุณเลือกชุดสำหรับงานแต่งงาน:

ตรวจสอบการแต่งกาย: กำหนดระเบียบการแต่งกายที่ระบุในบัตรเชิญงานแต่งงาน อาจเป็นเนคไทสีดำ แบบเป็นทางการ กึ่งทางการ ค็อกเทล หรือลำลองก็ได้ ซึ่งจะทำให้คุณทราบระดับของความเป็นทางการและสไตล์การแต่งตัวที่เหมาะสมในการเลือก

พิจารณาสถานที่และฤดูกาล: คำนึงถึงสถานที่และช่วงเวลาของปีที่จะจัดงานแต่งงาน งานแต่งงานริมชายหาดอาจต้องการชุดที่บางเบาและพลิ้วไหว ในขณะที่งานแต่งงานในฤดูหนาวอาจต้องการชุดที่มีแขนยาวกว่าหรือเนื้อผ้าที่หนากว่า

สีและรูปแบบ: หลีกเลี่ยงการใส่สีขาว เพราะปกติแล้วสงวนไว้สำหรับเจ้าสาว พิจารณาสีหรือธีมงานแต่งงานและเลือกชุดที่เติมเต็มความสวยงามโดยรวม เลือกสีที่เข้ากับสีผิวของคุณ และเลือกรูปแบบที่มีรสนิยมและไม่ทำให้เสียสมาธิจนเกินไป

ความยาวชุด: ความยาวชุดจะขึ้นอยู่กับพิธีการของงานแต่งงานและสไตล์ส่วนตัวของคุณ สำหรับงานแต่งงานที่เป็นทางการหรือผูกเน็คไทสีดำ ชุดยาวคลุมพื้นหรือชุดค็อกเทลหรูหรามีความเหมาะสม สำหรับงานแต่งงานแบบกึ่งทางการหรือแบบสบายๆ คุณสามารถเลือกเดรสยาวระดับเข่าหรือความยาวระดับกลางได้

ความพอดีและรูปทรง: เลือกชุดที่ประจบรูปร่างของคุณและเน้นส่วนที่ดีที่สุดของคุณ ทดลองกับรูปทรงต่างๆ เช่น A-line, sheath หรือ fit-and-flare เพื่อค้นหาสไตล์ที่เหมาะกับคุณ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าชุดพอดีตัวและสะดวกสบายในการเคลื่อนไหวและเต้นรำตลอดพิธีแต่งงาน

รายละเอียดชุด: ใส่ใจรายละเอียดชุด เช่น ขอบเสื้อผู้หญิงตอนหน้าอก สไตล์แขนเสื้อ และการตกแต่ง เลือกคอเสื้อที่เหมาะกับรูปร่างและสไตล์ส่วนตัวของคุณ ตัวเลือกแขนเสื้อมีตั้งแต่แขนกุดไปจนถึงแขนสั้น แขนยาว หรือเปิดไหล่ พิจารณาการตกแต่งเช่นลูกไม้เลื่อมหรือลูกปัดเพื่อเพิ่มความสง่างามหรือบุคลิกภาพ

เครื่องประดับและรองเท้า: เติมเต็มรูปลักษณ์ของแขกรับเชิญในงานแต่งงานของคุณด้วยเครื่องประดับและรองเท้าที่เหมาะสม เลือกเครื่องประดับที่เข้ากับชุดและชุดโดยรวมของคุณ เช่น สร้อยคออันโดดเด่น กระเป๋าคลัตช์ หรือต่างหูหรูหรา เลือกรองเท้าที่สวมใส่สบายแต่มีสไตล์ที่เข้ากับชุดและเหมาะกับสถานที่นั้นๆ เช่น รองเท้าส้นเตารีด รองเท้าส้นเตารีด หรือรองเท้าส้นเตี้ย

ปฏิบัติตามมารยาทในงานแต่งงาน: แม้ว่าการแสดงสไตล์ส่วนตัวของคุณเป็นสิ่งสำคัญ สิ่งสำคัญคือต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์หรือคำขอเฉพาะจากคู่บ่าวสาว เคารพความปรารถนาของพวกเขาเกี่ยวกับระเบียบการแต่งกาย ธีม หรือข้อพิจารณาทางวัฒนธรรมหรือศาสนาใดๆ

จำไว้ว่าสิ่งสำคัญคือต้องรู้สึกมั่นใจและสบายตัวในชุดที่คุณเลือก เลือกชุดที่สะท้อนสไตล์ส่วนตัวของคุณในขณะที่เคารพในวันพิเศษของคู่รัก

คลินิกตา เชียงรายมีจักษุแพทย์ผู้ชำนาญการเฉพาะทางที่มากด้วยประสบการณ์ ให้บริการดูแล ตรวจวินิจฉัยโรค และรักษาโรคที่เกี่ยวกับดวงตา ตั้งแต่อาการทั่วไป จนไปถึงการรักษาดวงตาที่ต้องอาศัยความเชี่ยวชาญเฉพาะด้าน ด้วยการให้ยา เลเซอร์ และการผ่าตัด ด้วยเครื่องมือทางการแพทย์ที่ทันสมัย เพราะเราอยากให้ทุกคนมีสุขภาพตาที่ดี สามารถใช้ในการมองเห็นได้ดี นั่นหมายถึงคุณภาพชีวิตก็จะดีไปด้วย

การตรวจตาทั่วไปของคลินิกตา เชียงรายโดยทั่วไปการตรวจตาจะต้องตรวจให้ละเอียดทั้งลักษณะโครงสร้าง และหน้าที่การทำงานของแต่ละส่วน ควรตรวจตาทั้ง 2 ข้าง บางครั้งเราอาจพบความผิดปกติบางอย่างโดยที่ผู้ป่วยยังไม่มีอาการ หรือผู้ป่วยไม่ทราบว่ามีอาการผิดปกติ การตรวจตาต้องอาศัยความร่วมมือจากผู้ป่วย ควรสร้างสัมพันธ์และบรรยากาศในการตรวจให้ผู้ป่วยร่วมมือมากที่สุด เพื่อการตรวจจะได้ผลดีและไม่เสียเวลามาก ในเด็กเล็กบางครั้งจะต้องใช้ยานอนหลับจึงจะตรวจได้

การตรวจตาควรทำเป็นลำดับขั้นตอน ดังนี้

1.การวัดระดับสายตา (Visual acuity) การวัดระดับสายตา VA เป็นสิ่งแรกที่ต้องตรวจและจำเป็นมากที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ป่วยอุบัติเหตุและผู้ที่มีอาชีพที่ต้องใช้สายตาเป็นพิเศษ การวัดระดับสายตา Visual acuity หรือที่เรียกว่า VA มีความจำเป็นเท่ากับการวัด Vital sign หรือสัญญาชีพในผู้ป่วย

2.การวัดความดันตา (Auto Tension) ความดันตาปกติมีค่าประมาณ <21 มม.ปรอท (mmHg) การวัดความดันตามีความสำคัญเท่ากับการวัดความดันโลหิต

3.การตรวจการมองเห็นสี (Color vision test) การตรวจการมองเห็นสีมีหลายวิธี วิธีที่ง่ายและสะดวกที่สุดคือ Ishihara psendoiso chromatic color plate จะมีภาพเป็นตัวเลขสีต่างๆ ประมาณ 20 ภาพ ถ้าสามารถอ่านตัวเลขถูกต้องทุกภาพ แสดงว่าการมองเห็นสีเป็นปกติ ถ้าอ่านผิดแสดงว่ามีความผิดปกติในการมองเห็นสี จะมีตารางบอกไว้ว่าผิดปกติระดับใด การทดสอบการเห็นสีมีความสำคัญในแง่การคัดเลือกคนเข้าทำงาน เกี่ยวข้องกับการแยกแยะสี เช่น โรงงานอุตสาหกรรมบางอย่าง นักเคมี ทหาร ตำรวจ

4.การตรวจพิเศษทางจักษุ (Special Investigation) การตรวจทางคลินิกตา เชียงราย นอกจากจะตรวจโดยใช้เครื่องมือพื้นฐานแล้ว บางครั้งอาจมีความจำเป็นต้องใช้เครื่องมือพิเศษเพื่อช่วยในการวินิจฉัย การวางแผนรักษา และบอกการพยากรณ์โรคแก่ผู้ป่วย การตรวจพิเศษทางจักษุ ได้แก่

• การวัดลานสายตา (Visual Field) เป็นการตรวจการทำงานของจอประสาทตา เส้นประสาทตา และ Visual pathway ส่วนที่อยู่ในสมอง การวัดลานสายตาอาจช่วยบอกตำแหน่งของพยาธิสภาพ และการใช้ในการติดตามผู้ป่วยบางโรค เช่น ต้อหิน
• การถ่ายภาพจอประสาทตา (Fundus Camera) การถ่ายรุป Fundus เพื่อการติดตามโรค และผลการรักษา ที่ใช้บ่อยที่สุดคือการติดตามโรคต้อหินเพื่อดูความหนาของเส้นใยจอประสาทตา (N)เนื่องจากโรคนี้จะมีการเปลี่ยนแปลงให้เห็นที่จอประสาทตา ใช้ติดตามผู้ป่วยโรคจอประสาทตา เช่น Diabetic retinopathy และโรคของ macula บางชนิด ในปัจจุบันเราสามารถถ่ายภาพ Fundus ด้วยกล้อง (Non-Mydriatric-Fundus Camara) ใช้แสงน้อยกว่า ผู้ป่วยรู้สึกสบายตากว่า และยังสามารถถ่ายภาพ 3 มิติได้ด้วย